ADF Wereldreis 2007-2008

Ik ben al lang de tel kwijt van het aantal hotels waar ik ter wereld geweest ben maar nog nooit ging het brand alarm af.

Vanmorgen, in het Grand Chancellor hotel in Auckland gebeurde het dan. De sirenes begonnen te loeien en slaperig keek ik rond me heen. Ja het was duidelijk een brandalarm dat af ging. Chips wat nu.

Op een sticker stond dat als het alarm afging men zich moest verzamelen op de parkeerplaats voor het hotel. Vooruit dan maar. Bas en Ted bleven gewoon liggen. Ze hadden niet veel zin om naar buiten te gaan. Snel mijn schoenen aangetrokken de kamerdeur sleutel meegenomen en naar buiten gelopen.

In mijn prachtige pyjama stond ik dus even later voor het hotel. Volgens mij ben ik dus de enige die in zijn pyjama slaapt. Alle andere mensen slapen gewoon met hun kleren aan… Wel zo handig als het brand alarm afgaat.

Bijna werd ik door de brandweerauto die de parkeerplaats op kwam rijden omver gereden. (da’s lekker; overreden worden door de brandweer bij een brandalarm)

Een van de medewerkers van het hotel wees de brandweer man op een kast met een aantal rode lampjes die aan de gevel van het hotel hing. Snel liepen een aantal mannen naar binnen maar al na zo’n 3 minuten kwam de eerste brandweerman weer terug. ‘It’s oke’ riep hij.

Gezellig hoor. Zo wordt je nachtrust wel lekker verstoord. Enfin om 4.30 kon ik weer terug in mijn bed.

En dan straks weer op weg naar het vliegveld om onze vlucht van 15.00 uur naar Tahiti te halen.

Ab

Vanochtend al vroeg vertrokken uit het hotel om onze vlucht naar Auckland New Zealand te halen. Bas rekende nog even de iet wat gepeperde (vooral dankzij de bar omzet) rekening af en we konden vertrekken.

Komen we aan op de luchthaven blijkt dat onze vlucht vertraagd is. Het vliegtuig komt uit LAX (Los Angeles voor de kenners) en komt later aan in Melbourne waardoor hij ook weer later de retour vlucht via Auckland naar LAX kan aanvangen.

Dus dan toch maar weer even ge-internet. Gisteren nog wat geshopped en gegeten bij de Griek. Je kunt hier echter ook eten bij de Japanner, Chinees, Indonees, Italiaan, enz.. Te veel om op te noemen.

We kregen, vanwege de vertraging een tegoed bon van 14$ de man om iets te eten hier op de luchthaven. Die bon zullen we direct dan maar even op gaan maken.

We komen nu een stuk later aan in Auckland maar onze vlucht naar Tahiti vertrekt pas morgenmiddag dus dat zal geen probleem gaan geven. Het verblijf in ons hotel op de luchthaven in Auckland zal echter een stuk korter gaan duren.

Ab

Gisteren naar de Australian Open tennis kampioenschappen geweest. De computers waren weer eens down (waar heb ik dat meer meegemaakt deze vakantie; enfin daarom blijft er gelukkig nog genoeg werk te doen als computer programmeur) dus we konden alleen een zogenaamd ‘ground’ ticket bemachtigen. Maar dat was nog niet eens zo erg. Voor 29$ kun je toch terecht op de meeste courts. Behalve dan de Rod Laver arena en de Vodaphone arena.

We waren zo rond kwart voor twaalf binnen en zagen nog net hoe Miss Krajicek verloor met 6-2, 6-2. Niet zo best. Al in de eerste ronde uitgeschakeld dus. Haase deed het beter zagen we later op tv. Hij won verassend.

Het was gisteren erg warm in Melbourne. Wel zo’n 36 graden. Je verbrand dus weer snel. Vandaag is het weer bewolkt en maar zo’n 24 graden. Waarschijnlijk staat de wind vandaag anders.

Het is hier overal tennis wat de klok slaat. Overal kun je tennis volgen op de tv schermen. In de lobby van ons hotel hebben we gisterenavond dan ook nog even gezien hoe Federer zijn tegenstander van de baan sloeg. Ja hij blijft de alleenheerser van het tennis.

Straks even wat kaartjes posten en vanavond nog even de stad in. Even was muziek cafe’s bezoeken. Morgen vliegen we zo rond 12.45 naar Auckland Nieuw Zeeland. Daar overnachten we en dan vliegen we de volgende dag door naar Tahiti waar we dan eerder die zelfde dag weer aankomen! Ja zo werkt dat als je de wereld rond vliegt. Altijd weer verwarrend als je de zelfde dag 2x meemaakt.

Ab

De reis door Tasmanie zit er bijna op. De wind stak de laatste dagen behoorlijk op maar nu waait het iets minder hard. Het is ook iets kouder geworden.

Port Arthur viel tegen. Het hele plaatsje bestaat eigenlijk alleen maar uit een historic village waar je pas tegen betaling binnen kunt. Bas en Ted vonden het maar niets. Ik schrijf gelijk aan de makers van het Lonely Planet boek dat ze daar maar eens wat over moeten schrijven riep Tedjes.

De tocht naar het uitzichtpunt over de beroemde Wineglass Bay liep behoorlijk stijl omhoog. Maar het uitzicht was erg mooi. Ik heb de hele hike rond het eiland nog gedaan; zeker zo’n 11 km. Bas en Ted liepen terug naar de parkeerplaats. Bas zag ik later nog terug op mijn route. Hij was via de terugweg naar de prachtige Hazards Beach gelopen. Veel minder wind daar dan in de Wineglass Bay en een werkelijk prachtig zandstrand.

We nemen straks het vliegtuig naar Melbourne. Als het goed is vertrekken we zo rond 17.00 uur.

Goodbye Tasmanie,

Ab

Prachtig land Tasmanie. Nu al weer bijna een week op dit eiland. Jammer genoeg lukte het niet om eerder achter de computer te kruipen maar er was dan ook zo veel te zien en te doen hier.

Aangekomen in Hobart zaten we de eerste dag natuurlijk al gelijk aan de Cascade Premium. Lekker biertje met als logo een Tasmaanse Tiger op het etiket. Jammer genoeg is de Tasmaanse Tiger uitgestorven dus die zullen we hier niet zomaar tegenkomen.

Er zijn 2 bierbrouwerijen op Tasmanie. De Cascade brouwerij komt uit Hobart en de James Boag komt uit de 2e grote stad van Tasmanie Launceston. Persoonlijk vind ik de Boag Draught uit de tap de beste.

Er zijn ook redelijk veel wijngaarden hier op het eiland. De Tasmaanse wijn is goed te drinken!

De eerste rit met de auto ging van Hobart naar Strahan. (spreek uit Strawn) Dit plaatsje ligt aan de west kust van Tasmanie. Hier hebben we een tocht gemaakt over de Gorden River. Het was goed toeven aan boord van de Lady Franklin II. Biertje, buffetje en genieten van het uitzicht. De Gorden River ontspringt uit het tropisch regenwoud van Tasmanie en langs de rivier staan dan ook erg oude bomen. De Huon boom kan meer dan een paar duizend jaar oud worden.

De avond ervoor hebben we gegeten in een restaurant genaamd View 42. Dit staat voor de lattitude waarop Strahan zich bevindt. Het eten was prima. De oesters en de zalm zijn hier werkelijk perfect!

Na Strahan zijn we verder gereden naar Cradle Mountain. Vlak bij Cradle Mountain verbleven we in een prachtige Lodge midden in het bos. Een mooie wandeling gemaakt en 2 watervallen bezocht. ‘s avonds liepen de kangeroo’s vlak voor onze veranda door het bos.

Van Cradle Mountain verder naar Launceston. De tweede stad van Tasmanie. Nu zijn de steden hier niet zo groot. Hobart en omgeving telt zo’n 200.000 inwoners en Launceston zo’n 100.000 inwoners. Totaal wonen er 475.000 mensen op Tasmanie.

In de middag zijn we gestopt om een kijkje te nemen in het Trowunna park. Hier hebben we Koala’s gezien (en geaaid) en Tasmanian Devils. De Tasmanian Devil wordt zo genoemd omdat hij nogal veel lawaai maakt als hij een kadaver heeft gevonden. Zijn maatjes komen dan op het geluid af en samen verslinden zij dan het kadaver.

Ze jagen ook wel zelf maar meestal ruimen zij de ‘rommel’ op. Dat doen ze dan meestal samen zodat ze de zaak beter uit elkaar kunnen trekken.

We zitten nu in Swansea. Gisteren waaide het hier heel hard. Nu is de wind wat gaan liggen. Swansea ligt aan de oost kant van het eiland. Het is vlak bij het Freyinet park. Waarschijnlijk gaan we daar later op de dag nog naar toe. Bas wil graag in het koude water gaan zwemmen. Maar we moeten nog even geduld hebben; Tedjes zit aan de was.

Ab

Nu we in de andere wereld geland zijn, kunnen we even terugblikken op het Chinese avontuur. Allereerst zijn alle abficials verdwenen, op elke kruising 1 voor elk stoplicht een een hoofd-abficial in het midden. Een Chinees steekt dan gewoon schuin over met 8 banen voor de beide wegen, protesteerd met succes als hij teruggefloten wordt door een abficial en gaat gewoon verder. De enige geslaagde abficial aktie was toen twee oude dames een meter achteruit moesten bij de voetganger oversteekplaats, logisch want het licht was rood en ze zouden door de fietsers, die uit alle richtingen kwamen, geraakt kunnen worden. De (amikaze-) fietser/brommers rijden net zo makkelijk rechts als links zoals hier in Tedmania.

Maar er is in China toch nog een wonder gepasseerd, ik kreeg Bassie & Adrian mee een museum in, waarvan akte, gelukkig was daar een tentoonstelling van Rembrandt anders was het zeker niet gelukt.

Onze zijde blousjes waren toch wat duur uitgevallen volgens onze gidse, maar wat moet je als ze op hun knieen zitten aan je arm met: ” We have to make a profit too!” . Overigens zijn alle Rolex-aanvallen, om de 5 meter, met succes afgeslagen, maar Bassie & Adrian hadden met de schoenpoetsers meer moeite, al die dotjes schoenpoets op hun schoenen. Mijn suede schoenen deden wonderen.

Tedmania will be next …

Ja de straat verkopers van Shanghai hebben we weer overleefd. Nog even wat chipstocks gekocht en toen weer op weg naar Australie.

Shanghai is een grote stad. Een wereldstad. Veel internationaler dan Beijing. De torenflats reizen hier tot in de hemel. Maar ach iedere morgen ontbijten op de 30e verdieping met een geweldig uitzicht heeft wel wat.

De prijzen liggen in Shanghai ook beduidend hoger als in Beijing en de straat verkopers en bedelaars zijn zeker op de Bund (langs het water) niet weg te slaan.

Net aangekomen in Sydney waar we om 14.00 uur het vliegtuig nemen naar Hobart Tasmanie. Het weer in Sydney is bewolkt maar toch zeker zo’n 25 graden en behoorlijk luchtvochtig. Hopelijk is het weer in Tasmanie iets aangenamer.

Internetten valt de laatste dagen overigens niet mee. In Shanghai probeerde ik in het hotel (overigens weer uitstekend net als in Beijing) te internetten maar de pc deed niets. Na een paar minuten kwam de techneut erbij (met zijn gereedschapskoffertje!) maar die kreeg het ding ook niet gelijk aan de praat. Jammer genoeg konden we niet langer wachten want we moesten onze vlucht naar Sydney halen.

Hier in Sydney moet je eerst kredit kopen en dan kun je pas internetten. Daar moet je wel even naar zoeken maar zoals jullie zien is het gelukt.

De metro van Shanghai was overigens wel lachen. Ik kwam niet goed  naar binnen met mijn digitale kaartje en Ted kwam er niet uit. Wat stond ie beteuterd te kijken!

Bas werd in Shanghai nog ‘overvallen’ door de schoenenpoetsers. Voor hij er erg in had zat er al een dikke klodder witte schoensmeer op zijn schoen. Ja en dan moet je wel laten poetsen. Na het poetsen probeerde Bas met 5 Yuan af te rekenen maar de man snapte er niets van en probeerde Bas te vertellen dat hij 100 of zo iets wilde. Wat bleek nu, hij dacht dat hij terug moest geven van die 5 Yuan. Normaal krijgen de poetsers maar een gedeelte van een Yuan voor het poetswerk. Enfin met die 5 Yuan was hij dus in de zevende hemel.

Overal in China zie je trouwens de 4 hoofdkleuren. Rood (is voor het volk), Groen (is voor de aarde), Blauw (is voor de hemel) en Geel (is voor de keizer; de kleur van het goud)

Nu dan op weg naar Hobart. Hopelijk was de nieuwjaarsdeceptie bij de Pion heel gezellig en van mij dan ook nog de beste wensen voor 2008!

Ab

Vandaag de Chinese muur bezocht en ook de Ming Tomb. Hier een foto genomen bij het pad naar de Ming Tomb.

De Ming Tomb bestaat uit een dertiental graftombes waar de Chinese keizers vanaf 1411 begraven werden.

Ab

Vanuit Beijing wensen wij iedereen een gelukkig nieuwjaar!

Oud en nieuw wordt hier echter niet gevierd zoals in Nederland. Ik heb geen vuurwerk gezien. Toch is het nog ‘laat’ geworden. We waren pas rond 2 uur terug in het Hotel.

De hit van de Olympische spelen wordt waarschijnlijk het feestnummer ‘I will survive’ van de Hermes House band. Vooral het laatste meezing couplet La La La slaat goed aan bij de Chinezen.

Bijna viel er volgens Ted nog een Chinees van zijn fiets toen ik hem een Happy New Year toewenste. Ted kwam niet meer bij van het lachen.

Openbare toiletten hebben ze hier om de 500 meter. Ongelovelijk! En ze zijn nog netjes, en gratis!, ook.

We gaan direct de Muur beklimmen. Daarom nu gelijk naar het ontbijt!

Ab

Koffie drinken is in China nog niet echt ingeburgerd. Gisterenavond in het restaurant waren ze met 5 man aan het proberen om een paar kopjes koffie uit het nieuwe expresso apparaat te krijgen. Uiteindelijk lukte het. De koffie bleek uiteindelijk 30 yuan te kosten… Te vergelijking, je betaald hier voor een halve liter Janying beer (official sponsor Beijing 2008!) in een goedkoop tentje slechts 4 yuan.

Vandaag gaan we op excursie en bezoeken we het plein van de hemelse vrede en de verboden stad. Ted heeft al een extra trui aangetrokken want het is hier behoorlijk frisjes.

Ab